Erehaag voor overleden Piet Houter

Afgelopen maandag 29 november is Piet Houter op bijna 91-jarige leeftijd overleden. Houter was als pionier van het Walking Football bij de Foresters een van de oudste leden van heel Nederland, die zich in 2016 op deze nieuwe tak van sport stortte.

De aimabele vader van Marleen (destijds een bekende turnster) en oud-voetballer Has Houter bleef altijd positief, deed bij Foresters graag mee aan de nazit en stond met zijn fitheid altijd midden in het leven. Als bekend lid van de club, maar eigenlijk ook als coryfee van Heiloo en vaste bezoeker van café De Wit regisseerde hij zijn leven letterlijk zelf tot het einde.
Zaterdag 27 november nam hij ook zo afscheid van zijn stamcafé. Hij bezocht het lokaal  nog één keer met zijn familie. Maandag 29 november overleed hij in bijzijn van diezelfde familie.
Houter wordt zaterdag 4 december in besloten kring begraven. Vrienden en kennissen kunnen op fraaie wijze afscheid nemen van Houter. De rouwauto rijdt namelijk daaraan voorafgaand  op zaterdag om 12.30 uur langzaam langs zijn stamcafé De Wit, zodat hij met een erehaag wordt uitgezwaaid.
Hier kunt u zelf ook een bericht maken, of een persoonlijke boodschap naar de familie sturen.

Omdat Piet Houter het voorbeeld en het boegbeeld was voor het Walking Football, dat in 2016 bij de Foresters werd opgestart, werd de vitale 85-jarige destijds opgevoerd in een promotie-artikel, dat ik maakte voor de nieuwe tak van sport bij de club.

Piet was namelijk een enorme positieveling. Het glas was bij hem altijd halfvol. Piet was ongelooflijk vitaal, stond midden in het leven en schitterde ook altijd in de nazit, die gezien het sociale karakter eveneens  erg belangrijk was voor de generatie, die achter de geraniums weg diende te blijven.

Vandaar, dat wij het verhaal van vijf-en half jaar geleden plaatsen op deze site. Opdat het een ieder nog eens duidelijk mag worden, hoe je op heel mooie wijze oud kunt worden.

Sieb Oostindie

Piet Houter, modelatleet tot het einde

HEILOO 9-8-2016

De jongste aanwinst is misschien wel de oudste deelnemer van heel Nederland. Piet Houter, 85,  balt weer als een  Messi  op leeftijd mee bij de senioren van de  Foresters, die in walking football de ideale oplossing zien om de rollators nog even ver van het bed te houden. ,,En ik ga door zo lang het nog gaat,” belooft de vitale Heilooënaar, die door het  nieuwe wandelvoetbal na acht jaar zijn rentree maakt op de voetbalvelden.

Hij is op een leeftijd gekomen, dat zelfs zijn schoonzoon Ron Peereboom Voller al meedoet aan walking football. Dochter Marleen,  die in het verleden  Nederlands turnkampioen werd op het onderdeel paard,  is trots op haar verwekker. ,,Hij vindt het prachtig en wil ook een beetje fit blijven.”

Dat is in feite nog een eufemisme voor de bewoner van een appartement op Hoog en Laag, waar al zijn buren bedlegerig dan wel hulpbehoevend zijn.  ,,Hier hoeven we niet te scouten, want iedereen loopt met een rollator of met krukken,” beseft Piet, dat hij na een leven vol sport nog  een modelatleet is in vergelijking met zijn leeftijdgenoten.

Houter staat dan ook nog midden in het leven. Hij is gek van vogels en post regelmatig op Facebook, dat er weer oeverzwaluwen in de omgeving zijn gesignaleerd. Piet  is in ’t Loo bekend van zijn piano-solo’s met de kerstdagen en gaat op ieder station in Nederland achter de vleugel zitten, als hij met zijn NS-kaart op pad is. En verder rijdt hij ook elke maandag nog als vrijwilliger de busjes van de GGZ rond door de kop van Noord-Holland.

,,Vroeger,” zegt Piet, alsof hij het over een halve eeuw geleden heeft, ,,voetbalde ik nog drie keer per week.” Daarbij doelt hij echter op de periode tot zijn 69e. Toen zat er al een heel leven op in het edele balspel. ,,Maar toen merkte ik, dat ze me gingen sparen in de wedstrijden en ben ik gestopt.” Houter bleef nog op de training komen tot zijn 77e en ging daarna alleen nog naar de sportschool. ,,Maar ik heb eigenlijk een hekel aan hardlopen en fitnessen. Toen ze zeiden, dat het voor mijn lichte artrose beter was om te stoppen, heb ik dat na een jaar gelijk gedaan.”

Vervolgens werd zijn vrouw Ine ziek en verzorgde hij haar tot ze vorig jaar overleed, na een huwelijk van bijna 57 jaar.  ,,Daarna merkte ik, dat mijn conditie steeds slechter werd. Ik liep namelijk alleen nog een rondje om de kerk. Totdat ik in de plaatselijke pers las over walking football. Ik miste het spelletje en merk nu, hoe hartstikke leuk het eigenlijk nog altijd is. Ik ga komend seizoen weer lekker voetballen en knok me terug naar het eerste,” lacht Piet.

Want in  tegenstelling tot een paar van zijn andere activiteiten is het wandelvoetbal totaal leeftijd-ongebonden. ,,Ik reed ook op de buurtbus. Maar daarvoor is mijn houdbaarheidsdatum officieel verstreken. Eigenlijk moest ik er al uit op mijn 75e, maar van Connexxion mocht ik door zolang ik niet met een rollator of krukken aan kwam zetten. Er kwam op gegeven moment ook een nieuw bestuur, dat de leeftijdsgrens op 78 bepaalde. Maar toen was ik al 81….”

Piet trad dus maar vrijwillig terug,  al mocht hij het jaar nog afmaken. Voor de GGZ rijdt hij nog altijd naar alle tevredenheid de ‘cliënten’ rond. ,,Ze weten mijn leeftijd. Ik hoor het wel.” Maar hij draait zijn hand niet om voor een kilometertje meer of minder. En was eigenlijk nog het liefst met zijn auto naar het Zuidspaanse Estepona gereden, waar hij met het gezin van zijn dochter vakantie gaat vieren. ,,Maar daar heeft Marleen een stokje voor gestoken. Ze hadden uitgezocht, dat ik daar tóch een auto kon huren en hebben er gelijk een voor me geboekt, zodat ik met het vliegtuig moet. Ik ga ook nog  met de auto overal heen, dus ook naar het veld van Foresters. Drink ik na afloop gezellig één of twee biertjes. Als dat er meer worden, dan ga ik op de fiets. Want ik ben al een keer gepakt, al kreeg ik toen maar twee uur rij-ontzegging. Na een halfuurtje voetbal ben ik kapot. Maar ik blijf bewegen. Dat is goed voor je. Ik heb echt niks te mopperen, want ik kan alles nog.”